Mam kłopoty z edytorem dlatego notka jest taka "nijaka" kiedy się naprawi dodam zdjęcia i dalszą część artykułu Księżniczka Elżbieta zastępuje swojego ojca w oficjalnej podróży do Kenii. Tam w pokoju hotelu Treetops w kenijskim mieści Nyeri dowiaduje się o śmierci ojca. Był szósty lutego 1952 roku, właśnie skończyła się siesta. 26 letnia księżniczka widziała ostatni raz ojca 31 stycznia, kiedy, stojąc na pasie startowym lotniska w Londynie, machając ręką żegnał zięcia i córkę. Wyjaz do Kenii, miał byc pierwszym etapem objazdu państw Wspólnoty Brytyjskiej. Jerzy VI był zbyt chory, miał 56 lat, chorował na nowotwór płuc (był nałogowym palaczem), od Bożego Narodzenia jego stan się pogorszył. Umarł we śnie 6 lutego 1952, w szesnastym roku panowania. 15 lutego 1952 roku Elżbieta rzuca garść ziemi na trumnę ojca znikającą w królewskiej krypcie w kaplicy św. Jerzego w Winsorze. Na twarzy ukrytej pod czarną woalką trudno odczytać emocje. Od śmierci ojca do wspaniałej cermonii okornacyjnej Elżbiety II 2 czerwca 1953 roku w Opactwie Westminsterskim upłynie 16 miesięcy. Tego dnia arcybiskup Canterbery Geoffrey Fisher włoży na głowę nowej królowej koronę św. Edwarda z rubinem. Tym samym Elżbieta II została 45. monarchą od czasów Wilchelma Zdobywcy (zm. 1087r.). Po chwili arcybiskup klęka przed Nią i jako zwierzchnikowi kościoła anglikańskiego przysięga wierność. Po nim na stopniach klęka mąż Elżbiety II, książę Edynburga Filip. - Wyrażam życzenie bycia twoim wierym poddanym, ciałem i duszą oraz wielbienia Cię na ziemi - wypowiada formułkę przysięgi, a po chwili osiem tys. gości zgormadzonych w świątyni wykrzyknie " Boże chroń królową". Także dla Fipipa jest to trudna sytuacja. Odkąd Jego żona 16 miesięcy wczesniej została królową, musi pogodzić dwier role : jej męża i poddanego. Jak pokazje historia Ich trwającego już 65 lat małżeństwa, chasem bywało to trudne. Królowa jednak dbała o to by mąż "nie czół się gorszym", jest na to kilka dowodów, jeszcze dziś mówiąc o mężu i sobie zaczyna on Niego : "Mój mąż i ja". Kolejnym dowodem jest orzeczenie Tajnej Rady z 1960 roku pozwalaace dzieciom królowej i księcia noszenie nazwiska obojga roziców : Mountbatten-Windsor). Po wstąpieniu na tron, Elżbieta poinformowała również, że książę ma "miejsce, prymat i pierwszeństwo" obok niej "w każdej sytuacji i przy każdym wystąpieniu, chyba że inaczej mówi ustawa". Oznacza to, iż Filip zyskał pierwszeństwo nad jego synem, księciem Walii, z wyjątkiem oficjalnych wizyt w brytyjskim parlamencie. Jako małżonek królowej, Filip uczestniczy i pomaga w jej obowiązkach, jako suwerenny towarzysz w ceremoniach, takich jak Inauguracje Obrad Parlamentu w krajach Wspólnoty, obiadach państwowych i wizytach zagranicznych. Filip był pierwszym członkiem rodziny królewskiej, który latał w helikopterze, odwiedzając i nadzorując oddziały, które miały wziąć udział w koronacji Elżbiety. Sam książę nie został koronowany, ale klęknął przed Elżbietą i przysiągł, że "jest jej lennym sługą życia i zdrowia". Na początku lat 50-tych siostra Elżbiety, Małgorzata była bliska zawarcia małżeństwa z pilotem Peterem Townsendem, bohaterem bitwy o Anglię, który był rozwodnikiem. Prasa zarzucała Filipowi, iż był on wrogo nastawiony do tego małżeństwa. "Nic nie zrobiłem", tłumaczył. Filip nie ingerował w ich życie, wiedząc co ludzie są w stanie zrobić z miłości. Ostatecznie jednak, związek rozpadł się (Małgorzata w razie zawarcia ślubu straciłaby prawo do tronu). Przez sześć miesięcy, na przełomie 1953-1954 Filip i Elżbieta wizytowali kraje Wspólnoty. Ich dzieci zostały wtedy w Wielkiej Brytanii. W 1956, książę ustanowił Nagrodę Księcia Edynburga wraz z Kurtem Hahnem, która miała celu wzmacnianie poczucia obowiązku obywatelskiego i rozwijanie sprawności fizycznej wśród młodzieży. Od połowy 1956 do 1957, Filip odbył podróż dookoła świata na pokładzie jachtu królewskiego HMY Britannia, podczas której oficjalnie otworzył Letnie Igrzyska Olimpijskie 1956 w Melbourne i odwiedził Antarktydę. W drodze powrotnej, osobisty sekretarz Filipa, Mike Parker, otrzymał pozew rozwodowy od żony Eileen. Tak jak w przypadku Townsenda, prasa uważała rozwód za skandal, a cała sytuacja zmusiła Parkera do zrezygnowania z funkcji sekretarza. Jednakże powiedział później, że książę Filip w całej tej sytuacji był bardzo pomocny, a "królowa była wspaniała w całej krasie. Ona uważa rozwód za smutek, a nie przestępstwo". Kolejne doniesienia prasowe twierdziły, iż królowa i książę bardzo się od siebie oddalili, co rozwścieczyło Filipa i przerażoną królową, która stanowczo zaprzeczyła tym niedomówieniom. Aby wesprzeć publicznie Parkera, królowa odznaczyła go komandorem Królewskiego Orderu Wiktorii. W dniu 22 lutego 1957, Elżbieta przyznała mężowi tytuł księcia Wielkiej Brytanii, przywracając jego stan książęcy, którego oficjalnie zrzekł się 10 lat wcześniej. Od tego czasu jest znany jako "Jego Królewska Mość Książę Filip, Książę Edynburga". Filip został powołany do Królewskiej Tajnej Rady dla Kanady w dniu 14 października 1957, składając osobiście przed królową przysięgę wierności i lojalności tzw. Oath of Allegiance. Zwiedzając Kanadę w 1969, Filip mówił o swoich poglądach na temat republikanizmu: "Jest kompletnym irracjonalizmem uważać, że monarchia istnieje tylko w interesie monarchy. Tak nie jest. Istnieje dla ludu. Jeśli kiedykolwiek naród zdecyduje, iż system jest nie do zaakceptowania, do jego obowiązków należy, aby to zmienić". Książę jest patronem ponad 800 organizacji, w większości zajmujących się środowiskiem, przemysłem, sportem i edukacją. Pełnił funkcję brytyjskiego prezesa World Wide Fund for Nature od 1961 do 1982, międzynarodowego prezydenta od 1981, a od 1996 honorowego przewodniczącego. Jest także patronem Fundacji Pracy. W latach 1964 - 1986 był prezydentem Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej, a także kanclerzem uniwersytetów w Edynburgu, Salford i Aberystwyth. Na początku 1981, książę napisał do swojego najstarszego syna, Karola doradzając, aby ten albo zdecydował się na małżeństwo z Lady Dianą albo zerwał z nią kontakty. Książę Karol, mimo 32 lat, nadal nie posiadał ani żony ani potomka męskiego, który w przyszłości mógłby odziedziczyć tron. Tak więc znalazłszy się pod wielką presją swego ojca, w lutym książę oświadczył się Dianie, a 6 miesięcy później para wzięła ślub. W 1992, małżeństwo księcia Karola i księżnej Walii załamało się. 9 grudnia 1992 roku premier John Major wygłosił oświadczenie, powiadamiające Izbę Gmin o separacji księcia i księżnej Walii. Królowa i Filip zorganizowali spotkanie Karola z Dianą, starając się ich pogodzić, jednak bez powodzenia. Filip napisał do Diany, wyrażając swoje rozczarowanie zarówno zachowaniem swojego syna jak i Diany oraz prosząc o przemyślenie całej sprawy raz jeszcze z innego punktu widzenia. Ostatecznie próby pogodzenia małżeństwa nie powiodły się, para się rozeszła, a później rozwiodła. Niedługo po rozwodzie, Diana zginęła w wypadku samochodowym w Paryżu w dniu 31 sierpnia 1997. W tym czasie książę i królowa przybywali na wakacjach w Balmoral wraz z dalszą rodziną królewską. Synowie Diany, książęta William i Harry dowiedziawszy się o śmierci matki chcieli pójść do kościoła, tak więc dziadkowie wzięli ich tam tego ranka. Przez pięć dni, królowa i książę Filip utrzymywali wnuków z dala od prasy, chroniąc ich od presji związanej ze śmiercią matki. Odosobnienie rodziny królewskiej w takiej chwili powodowało publiczne oburzenie, jednakże po wystąpieniu królowej na żywo w telewizji dnia 5 września, nastrój społeczny polepszył się i królowa znów wzbudzała poszanowanie. Niepewni czy iść za trumną matki w kondukcie pogrzebowym, książęta wahali się. Wtedy Filip powiedział do Williama: "Jeśli nie pójdziesz, myślę że będziesz później żałował. Jeśli ja pójdę, zechcesz iść ze mną?". W dniu pogrzebu Filip, William, Harry, Karol i brat Diany, hrabia Spencer szli przez Londyn za trumną Diany. Kilka lat później, Mohamed Al-Fayed, którego syn Dodi również zginął w katastrofie wraz z Dianą – zarzucił Filipowi, że ten zamieszany był w jej śmierć (jednak Al-Fayed był już autorem wielu, obalonych później teorii dotyczących śmierci syna i Diany). Natomiast książę Filip powiedział wtedy, że wspierał Dianę, ponieważ sam wiedział, co znaczy być nowym członkiem rodziny królewskiej. Powróćmy do królowej... Poczucie obowiązku i ciężar odpowiedzialności całkowicie pochłonęły nową królową. Choć chciała mieć czwórkę dzieci ( to marzenie spełniła ), trzecie dziecko Andrzeja urodziła dopiero po 7 latach panowania, Edwarda po upływie kolejnych 4 lat. Wychowanie dzieci pozostawiła mężowi, zgadzając się z jego zasadami zimnego i surowego "chowu" - żadnej czułości, kaprysów, łakomstwa, do tego szkoła z internatem. Elżbieta II nie interesuje się ich życiem prywatnym, hobby, przyjaźniami, z jednym tylko wyjątkiem gdy chcą wziąć ślub... WYBACZCIE, ŻE : - ta notka jest taka "surowa", ale edytor tekstu nie chce się załadować i nie mogę dodać fotek - dalszą część artykułu dodam za około godzinę mam nadzieję, że do tego czasu wszystko się naprawi i będę mogła dopracować swój artykuł